Inspiratie

Wanneer ik onderweg ben naar Rotterdam en de dynamische haven zie, ervaar ik hoe bestuurders en ondernemers ooit kansen zagen én benutten om iets groots te creëren.

Het besluit om in 1872 de Nieuwe Waterweg aan te leggen, gaf Rotterdam een enorme economische impuls en opende de weg naar internationale groei. Tegelijkertijd werden er ook keuzes gemaakt om waardevolle landschappen, zoals het oer-Hollandse Midden-Delfland, te behouden. Die balans tussen ontwikkelen en beschermen voel je als je daar langs vaart.

Voor mij is dat iedere keer opnieuw een bijzondere ervaring — een krachtig voorbeeld van visie, lef en verbinding. Die inspiratie deel ik graag met je.

Foto galerij start vanzelf

Het is altijd leuk om wat te lezen ter inspiratie. Regelmatig publiceer ik artikelen over actuele situaties. Of over maatschappelijke thema's waar bestuurders én ondernemers tegenaan lopen.

Inspiratie artikel oktober 2025

“Zoek een weg waar men naar elkaar omziet”

Nu de zomer voorbij is en de avonden weer korter worden, pak ik mijn spreekwoordelijke pen. Is er nog een inspiratie artikel te schrijven over politiek anders dan schrijven over de informatie of misschien wel desinformatie die in talkshows aan de orde is? De verleiding is groot om te schrijven over meerderheden die er wel of niet zijn na de verkiezingen en hoe je stem gaat uitpakken op 29 oktober?

Kunnen we nog ergens een touw aan vast knopen?

Maar laten we eerlijk zijn. Er is in het huidige politieke mediacircus nergens meer een touw aan vast te knopen. Politici pleiten voor respectvol politiek bedrijven, maar spelen gelijktijdig hard op de man in plaats van de bal. Met elkaar discussiëren, maar nooit in een compleet plaatje. En eigenlijk is het niet eens discussiëren. Het is stellingen innemen, niet luisteren en de ander snoeihard aanvallen in de hoop dat de beste oneliner in de krant komt. Gaan de politici in de verkiezingsstrijd tegen elkaar blijven opbieden met argumenten en door elkaar heen praten? Een uitnodigende hand om samen iets voor Nederland te bereiken is niet zichtbaar. Het is geen wonder dat de burgers in Nederland momenteel compleet afhaken.

Niet echt geluisterd naar inwoners

De afgelopen jaren heeft de politiek nauwelijks geluisterd naar de onderbuik van de kiezers. Het doordrammen van bouwplannen voor azc’s in alle gemeenten waarbij tegelijkertijd verzuimd wordt om op lokaal niveau in gemeenteraden eerst goed na te denken of de veerkracht in de samenleving nog aanwezig is. Natuurlijk kunnen vluchtelingen als het echt nodig is tijdelijk onderdak krijgen. Maar het dwingende beleid van politici heeft bepaald niet bijgedragen aan het beeld van een bestuur met gevoel. Discussies over spreidingswetten en wiskundige verdeling van asielzoekers zijn hier een voorbeeld van. Ze houden politici in de greep en het gevoel van onbehagen in politici groeit met de dag. Burgemeesters worden angstig als er gedemonstreerd gaat worden tegen de komst van een AZC. Er wordt daarvoor een groeiend beroep gedaan op de steeds schaarser wordende politie capaciteit. De burgemeester staat in de frontlinie en doet in de media zijn of haar verhaal. Met de woorden als “het is belangrijk en we moeten allemaal een steentje bijdragen” maak je het onderbuikgevoel bij burgers alleen maar slechter. Het gezag faalt. En mede hierdoor voelen bestuurders zich ongemakkelijk. En de tegenstand die ze ervaren voelt bedreigend aan. En soms worden er grenzen overschreden en is er echt sprake van bedreiging. Tsja, wie kaatst kan de bal verwachten. Het komt bij mij nu over dat je minstens bedreigd moet zijn, wil je verder in het openbaar bestuur carrière maken of er ook bij kunnen horen. De lokale bestuurders zouden echt meer aandacht moeten besteden aan de maatschappelijke veerkracht en van daaruit standpunten innemen. Want ook de houding van politici dicht bij huis heeft effect op de komende verkiezingen. In de eerste plaats dus die van 29 oktober.   

Er zijn 150 zetels te verdelen, dat staat vast

Op 29 oktober kiest Nederland een nieuw parlement. Honderdvijftig zetels zijn er te verdelen. De meeste opiniepeilers hebben het totaal van de zetels wel goed. Maar hoe de verdeling wordt kunnen we slechts raden. Mij bekruipt het gevoel dat de opiniepeilers een soort van “politiek correct” blijven en politieke dagkoersen conservatief inschatten. We gaan meemaken wat voor onmogelijk gehouden werd. We zien al zeer grote jojo bewegingen in de Tweede Kamer. We zien politieke bewegingen en stromingen qua zetelaantallen boven traditionele partijen uitkomen. Nieuw sociaal contract (NSC) zal weer totaal verdwijnen en die zetels gaan naar de nieuwkomer Bontenbal waarmee het CDA weer relevant wordt in het politieke midden. En bovendien relevant voor welke coalitie dan ook. Hij moet wel alert blijven en niet in de bekende groeven van de CDA langspeelplaat gaan ronddraaien en zeggen dat het CDA de enige fatsoenlijke partij is en als “bestuurders” partij nodig is om tot een stabiel kabinet te komen. Naast Bontenbal is ook de beweging van Joost Eerdmans, JA 21 interessant en gaat in de opmars naar boven. Die zal wel eens het CDA kunnen evenaren. Op zich heel knap, hier staat een lijsttrekker heel duidelijk zijn mannetje en straalt uit wat hij zegt. Het politieke spectrum aan de sociaal linkerzijde krijgt met PvdA-GroenLinks tussen de 20 en 25 zetels. Met Timmermans aan het roer blijft het schip varen, D66 vaart er rustig naast, maar de grootste partij wordt de PVV. Met Wilders nog steeds onbetwist aan de leiding. Zijn beoogde premierschap werd hem door de coalitiepartners VVD en NSC door de neus geboord. Dát ziet de kiezer liever niet opnieuw gebeuren.

Bedreigingen zijn geen absentiebriefje

In de media wordt er nu driftig op los gespeculeerd dat dreigingen hem wel in de kaart spelen, want met dit absentiebriefje hoeft hij immers niet in het debat te verschijnen. Het is daarbij wel opmerkelijk dat vanuit het Openbaar Ministerie openlijk gemeld wordt hoe het met de dreiging is gesteld. Het zou wel meevallen, hoor je gelijk daarna mensen elkaar napraten. Heel bijzonder. Maar genoeg hierover, ik betwijfel echt of deze afwezigheid kiezers gaat kosten. Het zou wel eens juist andersom kunnen uitpakken en stevent de PVV in de eindsprint af op een enorme verkiezingswinst.

Wie wordt de Minister President?

En meteen daarna komt dan het volgende item in de talkshows. De vraag wie de Minister President van Nederland wordt. Maar als een politiek leider in het kabinet komt dan hoeft dat niet persé goed te zijn voor de partij. Als minister in het kabinet als dienaar van de Kroon, en dus ook de MP,  is het jouw taak om de opvattingen uit de volksvertegenwoordiging om te zetten in beleid en daarbij beslissingen te nemen die Nederland verder helpen. Sterk profilerende persoonlijkheden kunnen het succes in de weg zitten. Laat het politieke spel maar op de wagen blijven in de Tweede Kamer. Daar hoort de politieke strijd thuis. Daarbij, hoe het ook zij, verdienen de mensen die zich opwerpen als onze volksvertegenwoordiging van links tot rechts alle lof en respect voor hun werk. Ze gaan voor ons de koers van Nederland uitstippelen en bewaken. Ik hoop dat ik daar wel een advies mag meegeven: Doe niet meer het spelletje “zoek de verschillen”, maar maak de serieuze opdracht “zoek de overeenkomsten”. Want alleen op die manier ben je op de weg naar een toekomst.

Zoek een weg waar men naar elkaar omziet

Een veilige weg, waar je als burger het gevoel krijgt dat er iemand naar je omziet. Waar je niet al je zekerheden dreigt kwijt te raken. Waar je als vrouw én man onbekommerd over straat kan. Waar iedereen mag meedoen in de samenleving. En waar je als gemiddelde Nederlander niet achteraan in de rij hoeft aan te sluiten als het gaat om wonen in ons land. Juist dit hardnekkige punt zit het meeste dwars bij onze samenleving en zorgt ervoor dat Nederland het tijdperk van de politieke nuances voorbij is. We hebben de grootste verhalen over het grote belang van onze vrijheid en over onze rol en bijdrage aan de wereld. Maar als de vrijheid in onze eigen kleine omgeving onbegrepen wordt beknot of verkleind, dan gaat het niet goed met Nederland. En dan laten we onze stem horen. Op 29 oktober dus bij de verkiezingen over “onze woonomgeving in het groot” en in maart 2026 bij de gemeenteraadsverkiezingen die gaan over “onze woonomgeving in het klein”. Dan mag je weer je stem uitbrengen over zaken die echt dicht bij huis spelen. En de politiek neemt daarbij dus net als de woonomgeving in het groot in de woonomgeving in het klein besluiten. En als die ruimte wordt beknot, laat de uitslag zich al raden.

Kom op voor je inwoners

Dus een advies aan de lokale politiek: steek je voelsprieten uit, sta op en kom op voor je inwoners. Politici van dorpen en steden, ga niet driftig allemaal dikke juridische vergaderstukken zitten lezen, maar ga naar buiten en praat met de mensen. Om de samenleving echt aan te voelen. Je hoeft daarbij geen selfie te maken van “kijk mij nou goed bezig zijn”, maar als iemand een foto maakt van een mooi contactmoment dan is dit mooi meegenomen, zeg ik ook. De politicus die zijn maatschappelijke oriëntatie, zijn persoonlijke gevoel laat spreken kan het verschil maken in de lokale politiek onder wolken van het politieke geweld in Den Haag…………….

Dit artikel wordt vervolgd als de uitslag van de Tweede Kamerverkiezingen bekend is.